Historie

Deze schraaptherapie is al meer dan tweeduizend jaar oud. Het is niet zeker of deze techniek daadwerkelijk in China is ontstaan, maar in Chinese geschriften van zo’n 200 jaar voor Christus, was er al sprake van een schraapmethode om klachten en/of ziekten uit het lichaam te schrapen.

Deze methode is niet alleen in China te vinden, maar in geheel Zuidoost-Azië. In landen als Vietnam, Laos, Cambodja, Thailand, Maleisië en Indonesië. In Vietnam staat deze schraaptechniek bekend als Cao Gio, in Laos als Khoud Lam, in Cambodja als Kos Khyol en Indonesië als Kerik.

In de meeste van de bovenstaande landen wordt als schraapinstrument een koperen munt gebruikt. Maar ook met ander materiaal wordt er geschraapt. Het is een volkstherapie, wat betekent dat iedereen schraapt met datgene wat voorhanden is. In China werd en wordt er gebruik gemaakt van de Chinese porseleinen lepels. De afgeronde vormen van deze lepels maken het tot een goed schraap-instrument.

Maar ook hoorn is een materiaal wat gemakkelijk te bewerken is om het tot een schraap-instrument te maken. En hoorn was er volop, want op het platteland van China waren vele buffels aanwezig. Ook hout en bamboe en zelfs dekseltjes van potjes werden gebruikt.

De meeste dorpen op het platteland van China en andere Zuidoost-Aziatische landen, hebben hun eigen Guasha-therapeut. Maar voor de vele kleine ongemakjes nam men zelf of een familielid het schraapinstrument ter hand. Er wordt niet alleen geschraapt bij klachten of ziekten maar ook preventief. Elke dag behandeld men hoofd, armen en benen en eventueel de borst om klachten te voorkomen.

Na verloop van tijd ontwikkelen zich speciale Guasha instrumenten, vanuit hoorn die de boeren uit de horens van hun waterbuffels maakten tot jade (voor hen die het zich konden veroorloven), de steen waaraan men in China “geneeskrachtige” eigenschappen toeschrijft. Jade is in ieder geval een gesteente die energie (Chi) goed geleidt.

De schraaptechniek uit Indonesië, met de koperen munt, is het meest bekend. De huid wordt ingesmeerd met warme sla-olie en met een koperen munt wordt er geschraapt (Kerik of Kerok). Vaak ingezet als middel tegen verkoudheid en koorts, spierpijnen en diverse andere klachten.

In vele Aziatische landen werd en wordt deze techniek toegepast als een “huis- tuin- en keukenmiddel. Van generatie op generatie overgeleverd. Er was altijd wel iemand in de familie die bij kwaaltjes en ziekten de munt ter hand nam om te schrapen.

Het schrapen met de munt is het bekendste als de schraapmethode niet alleen in Indonesië, maar ook in andere landen zoals Cambodja, Laos en Thailand wordt vooral met koperen munten geschraapt.

In landen als Vietnam en Cambodja worden vaak menthol houdende oliën gebruikt of kamfer houdende oliën of zalven, waardoor weleens complicaties kunnen ontstaan zoals brandvlekken.

In de jaren 70 toen vele Aziaten uit deze landen zich in Amerika vestigden ontstonden en grote misverstanden tussen deze twee culturen. Vele kinderen werden door Amerikaanse instanties uit het ouderlijk huis geplaatst. De ouders werden verdacht en aangeklaagd voor kindermishandeling, terwijl er sprake was van een Guasha-behandeling.

In 2000 is er in China een film gemaakt met als titel “The Guasha Treatment”, een film die het verhaal verteld betreffende deze misverstanden. Een indrukwekkende film die duidelijkheid wil brengen in het fenomeen Guasha waar veel Amerikanen problemen mee hadden toen de vele duizenden emigranten naar Amerika kwamen en deze techniek met zich meebrachten.

Al in de vroege Ming-dynastie (1368-1644) beschreef Chang Ching Yueh in zijn boek enkele voorbeelden van deze methode en verklaarde op een simpele manier de werking ervan: “Het binnenste van het lichaam staat met het oppervlak in verbinding. Daarom zullen de ziekmakende factoren zich naar beneden bewegen, als men naar beneden strijkt. Dat de gifstoffen zich naar boven bewegen is ongunstig, het niet natuurlijke. Dat ze naar beneden bewegen is het natuurlijke. Het ongunstige (onnatuurlijke) om te zetten in het natuurlijke proces, dat is wat de ziekte heelt”.

Professor Lu Chi Ru uit Taiwan heeft deze methode, die van generatie tot generatie is overgeleverd, onder de loep genomen en die via medische studie en door middel van praktische toepassingen uitgediept en op een medische wetenschappelijke basis gesteld. Waarna het mogelijk werd om in China opleidingen te volgen in de Guasha-technieken.

Op dit moment is Guasha weer bijzonder populair in China en wordt in vele behandelingscentra en klinieken toegepast.

 

In 1976 komt Arya Nielsen, een bekende Amerikaanse acupuncturiste, in contact met Gua Sha. Ze leert van de Chinese doctor James Tin Yao So de drie technieken om de Sha naar de oppervlakte te brengen, te weten Gua Sha (schrapen, krassen), pak sha (slaan, kletsen) en tsien sha (knijpen, drukken). De meest populaire methode is Gua Sha.

Arya Nielsen was zo onder de indruk van Gua Sha dat zij les ging geven aan ieder deze techniek wilde leren. In 1995 verscheen van haar hand het eerste boek over Guasha buiten China. Zeker door dit boek, maar ook via haar school brengt Arya Nielsen Guasha onder de aandacht van velen, zowel in Amerika als in Europa.

 

 

Zhang Xiuqin

In 1991 kwam Prof. Lu Chi Ru vanuit Taiwan naar China. Hij had, na vele jaren studie, de eeuwenoude schraaptherapie (Gua Sha) gecombineerd met de meridianenleer. Vanuit deze combinatie werden er steeds meer mensen succesvol behandeld. In China werden zijn bevindingen getoetst en men was enthousiast over de resultaten.

Prof. dr. Zhang Xiuqin was, vanaf het moment dat haar carrière als arts begon, altijd al zeer geïnteresseerd geweest in de Traditionele Chinese Geneeskunde. Ze voelde zich erg aangetrokken door de schraaptherapie en door de bevindingen van Prof. Lu Chi Ru, werd ze enthousiast en besloot de schraaptherapie nog verder te onderzoeken.

Door onderzoek in antieke Chinese boeken en geschriften, vernam ze dat de eerste aantekeningen van deze schraaptechniek dateerden uit de 17e eeuw.

Ze bezocht vele experts op het gebied van Chinese geneeskunde en artsen en professoren in vele goede ziekenhuizen, om meer en meer te leren over zowel Chinese technieken zoals acupunctuur, moxa en Chinese massage, maar ook over nieuwe technische ontwikkelingen betreffende onderzoeken en behandelingen in de ziekenhuizen. Om het effect van de schraaptechniek beter te begrijpen, bestudeert ze diverse theorieën over microcirculatie. Ze onderzocht eeuwenoude methoden van schraaptherapie en combineerde die met moderne wetenschappen en technieken om tot een nieuwe methode van schraaptechniek te komen.

Ze zet, de combinatie van de schraaptechniek met de meridianenleer van Prof. Lu Chi Ru, verder uiteen en door veel onderzoek en praktijk, ontwikkeld zij in 1995 een nieuwe richting in de schraaptherapie, gebaseerd op reflexologie en meridianenleer, genaamd: “Holographic Meridian Scraping Therapy”. Deze nieuwe richting van de schraaptherapie is een combinatie van drie in één : de behandeling van klacht/ziekte, het stellen van een diagnose en een behandeling in het kader van preventie.

In 1995 brengt ze samen met Prof. Hao Wanshan, van de Beijing University Of Traditional Chinese Medicine, het boek “ Holographic Meridian Scraping Therapy” uit. Het boek is een geweldige vooruitgang in de wereld van Gua Sha omdat er tot die tijd weinig boeken over waren verschenen en in verband met de nieuwe ontwikkeling in de schraaptechniek.

De methode die door dr. Zhang Xiuqin is uitgezet, opent nieuwe deuren voor een therapie zonder geneesmiddelen. Velen maken er gebruik van en ook de eenvoud en het gemak om zelf met deze schraaptherapie bezig te zijn, versterkt de populariteit van deze techniek. Mede door deze populariteit, wordt de Holographic Merdian Scraping Therapy enorm gewaardeerd door de Chinese medische wereld.

De schraaptherapie is door dr. Zhang Xiuqin, door veel onderzoek, ontwikkeling en toepassing, op een hoger niveau gebracht. Een techniek die in staat stelt dat Qi en Bloed weer door het lichaam kunnen stromen, wat leidt naar een betere gezondheid.